Το Φαρμακείο Ραφαλιά

Η οικογένεια Ραφαλιά έχει ιστορία 400 ετών στο νησί της Ύδρας. 
Ο Ευάγγελος Ραφαλιάς (1868-1936) ολοκλήρωσε τις σπουδές Φαρμακευτικής στην Αθήνα και ίδρυσε το φαρμακείο Ραφαλιά το 1890. 
Ο γιος του Ανδρέας, σπουδάζει Ιατρική, όμως, το φαρμακείο περνάει στα χέρια της γυναίκας του γιου του, Κυριακής.
Σήμερα, ιδιοκτήτης είναι ο εγγονός του ιδρυτή, Ευάγγελος, που ανέλαβε το 1978.


Το συγκεκριμένο φαρμακείο αποτελεί μνημείο πολιτιστικής και αρχιτεκτονικής παράδοσης, αφού δεν έχουν γίνει επεμβάσεις στο κτίριο και η επίπλωση παραμένει η αρχική.


Ο σημερινός ιδιοκτήτης επιδεικνύει ιδιαίτερη φροντίδα για τη διαρκή συντήρηση του φαρμακείου. Η επίπλωση κατασκευάστηκε από σουηδικό πεύκο, ξύλο εξαιρετικά ανθεκτικό στη φθορά. Αξιοσημείωτος είναι και ο δεύτερος χώρος του φαρμακείου, όπου παλιότερα διεξάγονταν ιατρικές εξετάσεις. Τέλος, υπάρχει πλούσια συλλογή από πορσελάνινα και γυάλινα βάζα, σκεύη, εργαλεία και εκδόσεις φαρμακευτικών βιβλίων.

Ο Βαγγέλης Ραφαλιάς  ανακάλυψε σ’ένα παλιό ημερολόγιο της μητέρας του (η οποία ήταν απ’τις πρώτες γυναίκες φαρμακοποιούς στην Ελλάδα στα μέσα του περασμένου αιώνα) συνταγές όπου η ίδια είχε δημιουργήσει βασισμένη στην Ελληνική φαρμακοποιία του 1924 και 1933 φτιάχνοντας κρέμες, λοσιόν και αρ

ώματα από αγνά υλικά.

Μάζευε το χαμομήλι, γιασεμί, φούλια, γαρδένιες και αγιόκλημα για να βγάλει τα αιθέρια έλαιά τους και έφτιαχνε σαπούνια από αγνό λάδι ελιάς. Μοναδικές, ζηλευτές κρέμες με λογιών λογιών μυρωδιές, από αποστάγματα τριαντάφυλλου, μέντας, σανταλόξυλου, δαφνέλαιου και λεβάντας.

Από κάθε μπουκαλάκι αναδυόταν μυρωδιές λουλουδιών που φώλιαζαν σε κάθε Υδραίικη γωνιά και σε ταξίδευαν στο χρόνο αφήνοντας μια αίσθηση νοσταλγίας.

Σήμερα επαναλαμβάνει ο ίδιος τις συνταγές της μητέρας του…

* Δημοσίευμα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ 

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Το μπουκαλάκι με τις πιραμιντόν
Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ kiousis@enet.gr

«Ημουν πολύ μικρός και η μητέρα μου με είχε στείλει στο φαρμακείο να πάρω πιραμιντόν, προφανώς ο αδελφός μου ήταν άρρωστος. Ο κύριος Ραφαλιάς τις έβγαλε από το μπουκαλάκι, τις έβαλε πάνω στο λευκό χαρτάκι, πάνω στο άσπρο μάρμαρο της κονσόλας. Το φιαλίδιο δεν είχε άλλες και ήταν άδειο. «Το θέλεις το άδειο μπουκαλάκι;», με ρωτάει. Η μεγάλη στιγμή! Σεισμός συγκινήσεως.

«Βιτρίνες - έργα τέχνης, γεμάτες άσπρες οπαλίνες με χρυσές γραφές» Π. Τέτσης
Ο κύριος Ευάγγελος είχε παιδιά και ήξερε. Ισως θα αντελήφθη το ερευνητικό και θωπευτικό βλέμμα μου πάνω στο πολύτιμο αυτό μικρό κομψοτέχνημα-κόσμημα αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί σε ποιο πέλαγος ευτυχίας με βούταγε με αυτή του την κίνηση προσφοράς, σαν να μου απένειμε το ύψιστο μετάλλιο».

Τρυφερά σημαδιακό γεγονός της παιδικής ζωής του Παναγιώτη Τέτση, έτσι όπως αποδίδεται με τον μεστά χρωματικό του λόγο στο νέο, τρίτο του βιβλίο, με τίτλο: «Φαρμακείον Ευάγγελου Ραφαλιά», εκδόσεις Καστανιώτη. «Ο Παναγιώτης Τέτσης», σημειώνει ο Θανάσης Νιάρχος, «έχοντας ως ορμητήριο τα παιδικά του χρόνια στην Υδρα και τον Πειραιά, κατορθώνει η αναπόλησή του να παίρνει έναν αισθητικό χαρακτήρα, καθώς μεταβάλλει σε έργα τέχνης όχι μόνο τις ζωγραφικές του αποτυπώσεις, αλλά και τους ανθρώπους και τους τόπους που συναπαντήθηκε μαζί τους».

«Αναλογίζομαι», προσθέτει ο ακαδημαϊκός και ζωγράφος μας, «ζυγιάζω ποια είναι η πιο συγκινητική στιγμή για μένα. Εκείνη που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μού περνούσε στο πέτο το διάσημο της παρασημοφόρησης ή τούτη του παρελθόντος όταν κρατούσα δικό μου το άδειο μπουκαλάκι σαν πολύτιμο πετράδι; Ας μου συγχωρήσει τούτο τον παραλληλισμό ο πολύ αγαπητός κύριος Στεφανόπουλος γιατί και αυτός υπήρξε παιδί, θα 'χει νιώσει αντίστοιχες συγκινήσεις από κάποια μικροπεριστατικά. Δεν ξεχνώ, η μνήμη του παππού Ραφαλιά μού είναι ζωντανή».
Πηγή: http://www.facebook.com/rafaliaspharmacy